De wereld van de donkere bieren is nog relatief nieuw voor mij. Tot voor kort had ik niet zo veel op met porters en stouts, maar naar gelang de tijd verstrekt wordt het een toch steeds intrigerender hoek. Naast frisse, droge saisons (Saison Dupont, XX Bitter) en geniale fruitbieren (Mariage Parfait Kriek, Rodenbach Caractère Rouge) beginnen met name de koffie en chocoladetonen in veel stouts mij vaker aan te staan. Vanaf daar wordt de overbrugging naar de donkere zijde dan toch wel steeds kleiner.
Porters en stouts, stouts en porters. Ze overlappen elkaar nog wel eens in karakteristieken en daar is niks mis mee. Waarschijnlijk heb ik er nog niet genoeg van geproefd om er een stellige scheidingslijn in te trekken, als daar al sprake van is. Ik probeer het in elk geval langzamerhand allemaal uit, mits het betaalbaar en interessant blijft. En daarom is het leuk dat supermarkten inmiddels ook steeds meer aandurven om mooi bier van alle soorten en stijlen in de schappen te leggen, dan hoef je er ook niet per sé voor af te reizen naar een speciaalbierwinkel (maar doe dat vooral toch maar wel, zo af en toe).
En dat brengt ons bij de Jopen Oost-Indië Porter. “Limited” zegt het label, maar hij is voorlopig echt nog wel veelvuldig te verkrijgen bij de AH. Toch staat het bier niet vermeld op de website van Jopen zelf, geen idee waarom niet eigenlijk. Hoe het dan ook moge wezen, uitproberen kan prima geen kwaad met dit bier.
Naam: Jopen Oost-Indië Porter
Brouwerij: Jopen bier
Stijl: Porter
Alc Vol.: 6,5%
Afkomst: Haarlem, NL
Waar gekocht: Bij Albert Heijn
Hoe geschonken: Uit fles, 33cl
Waar gedronken: Thuis in de huiskamer
Proefnotaties
Uiterlijk:
Diep donkerbruin, voor het oog lijkt het eigenlijk zwart (nog een klein beetje doorschijnend als je het in een bepaalde hoek tegen het licht houdt). Beige schuimkraag, ca 2 vingers dik, zakt daarna af naar een halve vinger en lager. Blijft stevig en wandklevend.
Aroma:
De pale ale hop komt erg naar voren; fruitig, hoppig, zwarte bes, rozijntjes. Maar tegelijk ook rokerige moutige koffietonen.
Mondgevoel:
Volmondig, licht prikkelend koolzuur, romigheid van de schuimkraag mengt er mooi door
Smaak:
‘Zwart’, donker fruit (zwarte bessen, rozijnen). Chocolade, koffie, geroosterd danwel gerookte mout. Alle voorgaande smaken worden in stijl gedragen door de frisse, beetje zurige bitterhop. In de nasmaak vooral de hopbitters en rokerige mouttonen.
Conclusie:
Een lekkere volle porter die dankzij de pale ale hop nog opwekkend fris weet te blijven. Aangenaam bitter nasmaakje wat lang blijft hangen. Om rustig van te genieten.
Pairing experiment: Chocolade, dadel en vijg
En wat eten we hier bij? Nouja er zijn talloze opties natuurlijk (vaak vallen ze bij porters/stouts in de categorie nagerecht), maar voor vandaag doe ik een test met 4 soorten chocolade, 1 soort dadel en 1 soort vijg. Gewoon eens even kijken welke smaken het beste combineren. Ik neem niet zo veel als dat op de foto staat, slechts kleine beetjes per keer. Een hapje chocola, bier, chocola, enz en dan de volgende gang. Tussen de gangen door neutraliseer ik m’n smaakpalet met water en knäckebrood (wederom kleine beetjes).
In volgorde van uitproberen:
- Lindt Excellence 70% cacao
- Lindt Excellence 85% cacao
- Lindt Excellence Intense Cranberry (49% minimum cacao)
- Ritter Sport Raisins Hazelnuts (30% minimun cacao)
- JA Dadels
- Jumbo gedroogde vijgen
Mijn verwachting: Lindt 70% gaat waarschijnlijk goed werken, de vijgen gaan waarschijnlijk prima werken, de rest.. nog geen idee
1) Lindt Excellence 70% cacao. Pure chocolade, pure cacao. Althans, voor 70%. Dit soort chocolade is altijd leuk om trapjes mee te maken en te kijken wat het doet met je smaakpapillen. In dit geval merkte ik het volgende op:
Het bier maakt de chocola minder cacao-achtig en meer richting tabak. Andersom zorgt het chocola dat het bier iets zuurder en fruitiger smaakt. Grappig effect, niet onaardig.
2) Lindt Excellence 85% cacao. Van 70% cacao naar 85%. Dat kan nogal een verschil in beleving uitmaken, probeer maar eens uit. In dit geval viel me het volgende op:
Het bier lijkt de cacao en de chocoladebitters te neutraliseren en er blijft minder van de chocoladesmaak over. Het bier overheerst te veel of de bitters lijken te veel op elkaar om te ‘vibreren’. Interessant om te constateren.
3) Lindt Excellence Intense Cranberry. Heel zoet (zo na die 85% cacao in elk geval), frisfruitig chocola, zuurtje van de cranberries. Leuk genoeg rijmt dit prima met het hoppige pale ale zuur en de donkere fruittonen. Ze dragen en versterken elkaar op harmonieuze wijze zonder elkaar weg te cijferen. Een prima balans, lekker.
4) Ritter Sport Raisins Hazelnuts. Romig, melkchocolade, fruit, noten. Het meeste wordt weg gespoeld door het bier, al blijft er nog wel een laagje romigheid van de melkchocolade over dat op zich het bier weer romiger maakt. Maar toch niet echt wat ik zoek.
5) De JA Dadels zijn niet de meest zachte of kwalitatief hoge dadels in het assortiment, maar we gaan het er toch maar mee proberen. Op zichzelf staand zijn ze zoet, suikerig, gaat een beetje door je neus. Met de porter worden alle smaken gelijk weg gespoeld. Misschien nog een restlaagje suiker, maar verre van gebalanceerd.
6) Jumbo gedroogde vijgen. Ik weet erg weinig van vijgen af, dit is zo’n beetje m’n eerste bewuste kennismaking in pure vorm. Ongetwijfeld zullen ook hier kwalitatief veel betere versies van te verkrijgen zijn. Op zichzelf: Ruikt zurig, pijptabak. De smaak is zoeter dan dadels, meer richting wat ik altijd ‘wijnbal’ noem, maar desondanks toch minder suikerig. Smaakt op zich OK naast het bier, maar bier noch fruit lijkt elkaar heel helder ‘op te pakken’. Ergens op de achtergrond doet de hop iets met de fruitzuren, maar het is me niet duidelijk.
Conclusie:
De duidelijke winnaar in deze smaaktest is: Lindt Excellence Intense Cranberry! Gefeliciteerd chocolade, jij mag met de rest van dit bier opgegeten worden. En met mijn verwachting zat ik er redelijk naast, maar gelukkig had ik uiteindelijk ook een goede gok er tussen zitten. Staat genoteerd.
