Nu dat de stoofschotels op zijn en de winter in elk geval hier in de randstad verre van voelbaar is wordt het tijd voor een mooi-weer-biertje tussendoor. Het is altijd weer gevaarlijk om langs te lopen bij De Biergrens in Baarle-Hertog, en zo ook van de week toen ik weer eens in de buurt was. Overal verleidingen, overal mooi bier. Ik stond al met vier flessen Rodenbach Vintage 2012 in m’n hand (waarover later meer) toen mijn oog ineens op een aanbieding viel in de Trappistenhoek. Twee flesjes Engelszell Nivard voor de prijs van één (26-01-2016). Vooruit, dan leg ik voor nu twee flessen Rodenbach terug en vervang ik die door deze twee. Een nieuwe blogpost was ontstaan..
Naam: Nivard (aka Engelszell Nivard Jubiläumsbier)
Brouwerij: Trappistenbrouwerij Stift Engelszell
Stijl: Belgische (pale) Ale
Alc Vol.: 5,5%
Afkomst: Engelhartszell an der Donau, Oostenrijk
Waar gekocht: Bij De Biegrens
Hoe geschonken: Uit fles, 33cl (statiegeld)
Waar gedronken: Thuis in de huiskamer
Stift Engelszell is een van de meest recente brouwerijen in de wereld van Trappistenbier. Waren het voorheen hoofdzakelijk Belgische abdijen (en ‘onze’ Koningshoeven) die zich Trappisten mochten noemen, nu heeft Nederland een tweede brouwabdij erbij en zijn er ook nieuwe trappistenbrouwerijen in Italie, de VS en dus Oostenrijk. In één keer telt de wereld 11 Trappisten in plaats van 7. Een curieuze golf van beweging binnen een eeuwenoude traditie die hoe dan ook wel weer voor nieuw uit te proberen bier zorgt.
Oorspronkelijk werd dit bier onder de naam Jubiläumsbier verkocht ter gelegenheid van de 250e verjaardag van de kerkwijding. Maar zoals dat wel eens vaker uitpakt bij gelegenheidsbieren wordt het nu nog steeds (maar dan ‘gewoon’ als Nivard) verkocht. Omdat het zo lekker is.
Proefnotaties
Uiterlijk:
Parelend mistig geel, minder donker blond dan op de foto. Witte, romige schuimrand van 1.5 vinger, zakt af tot een dunne, egale schuimlaag.
Aroma:
Ruikt richting witbier; banaan, gistige alcohol, grassig
Mondgevoel:
Prikkelend, redelijk vol bier, drinkt lekker weg
Smaak:
Behoorlijke hopbitters maakt het een, droog, en dorstlessend bier. Bitterzoete fruitigheid (bananaan\sinaasappel), fris maar wel een bier met een ‘volwassen’ body. Onderin de fles drijven aardig wat brokjes gist. Hoe meer je daar van meeschenkt hoe droger het bier wordt. Dat in combinatie met de carbonatie zorgt er voor dat je niet tè snel drinkt en een beetje na mag denken bij wat je proeft.
Conclusie:
Met de grove gistvlokken die onderin de fles drijven volledig uitgeschonken is de gist best heftig, persoonlijk vind ik die extra droogheid lekker in dit geval. Mocht je bang zijn dat je er hoofdpijn van krijgt dan kan je het laatste beetje gist apart uitschenken en doseren. Al met al een prima bier, lekker toegankelijk en vol van smaak. Het helpt mee als het relatief warm is buiten, maar hoeft niet.