Afgelopen zaterdag bezocht ik het oergezellige Oersoep Craft Beer Festival in het Honigcomplex in Nijmegen. Het evenement werd dit jaar voor de tweede keer gehouden, dus gelukkig heb ik slechts één eerdere editie hoeven missen. Gelukkig, want het is een van de meest aangename bierfestivallen om te bezoeken: niet te druk, niet te rustig, voor iedereen een plaatsje in de zon of schaduw om te zitten en aandachtig je biertje te kunnen drinken. Als je wil kan je ook prima eten bij Stoom Beer & Food of bij een van de aanwezige foodtrucks (gelukkig geen zwaar rokende barbecues die je hele proefvermogen verstikken als de wind even verkeerd staat), maar ik had stevig gelucht vandaag en had zodoende genoeg aan mn bus met Pringles (naturel). De kans om bekenden tegen te komen bleek groter dan verwacht, dus geheel onbekend is dit festival niet te noemen. De keus in brouwerijen en hun bieren was dan ook niet mis dit jaar. Met namen zoals Nøgne Ø, Brew By Numbers, Wild Beer Co, Tommie Sjef Wild Ales en Oersoep zelf natuurlijk hoef je je niet te vervelen op zo’n dag, zeker als je niet bang bent voor wilde gist in je bier.

Ongetwijfeld heb ik meer dan een paar prachtige bieren niet geproefd, want zoals altijd is het drinken van bier een dynamisch proces: Hoe warm het is, waar je trek in krijgt, wat diegenen met wie je praat aanraden, hoeveel bier je al op hebt enz. Een festival is altijd een goede gelegenheid om je bewust te worden van je “biercontext”.
Zo kwam ik op het warmst van de dag aan rond een uur of 15, na twee uur zitten in de trein en een kwartiertje lopen van het station. Op zo’n moment kan je het beste beginnen met een session bier van tussen de 3 en 5%. Ik had er twee.

1) The White Hag – Little Fawn session IPA (session IPA, 4%)

Eerste stop was bij The White Hag, die later op de dag nog zeer zou gaan verrassen. Dit is een session IPA zoals je hem kan verwachten: zowel een neus als mond vol met hop in de vorm van grapefruit, ananas, citrustonen. Waterige, lekker doordinkbare body met een prikkelend koolzuurtje. Veel bitter in de nasmaak. Een prima dorstlesser na een harde werkdag of als je het gewoon warm hebt, niks mis mee.

 

2) Van Moll\Oersoep – Togepi (session IPA, 3,8%)

Dit betreft een samenwerkingsbier van Van Moll en Oersoep. In tegenstelling tot mn eerste bier was dit een IPA zoals je hem juist eigenlijk niet verwacht: Oogt troebel, bijna richting witbier (of jus d’orange, voor de alcoholvrije mensen onder ons). Ruikt ook een stuk grassiger na de vorige, minder intens in de fruitmandafdeling. Qua smaak is het voller van body dan de Little Fawn en minder fruitig. Wel is ook in dit bier de grapefruit en citrus duidelijk aanwezig. Voeg daar een beetje peperig bittertje bij en een aangenaam mousserende koolzuur en de droge afdronk die erop volgt maakt het geheel dan af. Leuk bier dit, veel te proeven en toch maar 3,8%.

Nu dat de grootste dorst gelest was werd het tijd voor iets meer alcohol. Al ronddwalende belandde ik bij de tent van De la Senne.

3) De La Senne – Bruxellensis (Belgische Ale met Brett, 6,5%)

Misschien een beetje flauw om een biertje te nemen wat ook op fles te koop is, maar ik was gewoon erg nieuwsgierig naar de Bruxellensis van De La Senne. En terecht, want hij is goed. Funky, bitter en grassig aroma. De smaak is fruitig richting kruisbes, perzik, citrus. Verder paardendeken, tikje peperig, eigenlijk heel weinig van het gebruikelijke zuur van bieren gemaakt met wilde gist. Dit alles vormt bovendien een verrassend romig, zacht bier wat prima wegdrinkt.

 

Dit smaakte naar meer en dat bracht mij naar de tent van Katjelam, de buren van Oersoep die brouwen in hetzelfde complex. Ze doen ook bepaald niet onder als het op toffe, experimentele bieren met wilde gist aankomt. Bij hun proefde ik wat voor mij één van de twee hoogtepunten van dit festival was (en helaas niet beschikbaar buiten het festival om).

 

4) Katjelam – De Leegte Tussen Twee Gedachten (sour ale, 6.5%)

Dit bier met een lange naam is een blend van gefermenteerde en barrel-aged farmhouse ales. Dat houdt in de praktijk in dat het de dorstlessende kwaliteiten heeft van een saison en de frisse zuurheid van de brett. Enorm sterk in de “koekjesdeegmelkzuurbrett”. Ik ben er nog steeds niet helemaal over uit hoe ik dat moet noemen, maar het is een van mn favoriete smaken in wild bier en dit bier zit er vol mee. Verder fruitige citrustonen, citroenig zuurtje, tikje grassig. Funky, droge afdronk en aangenaam koolzuur. Prachtig bier wat mij betreft, hier kwam ik voor.

Zo, nu wel even genoeg met al dat zuur, tijd om met een paar donkere bieren het maagzuur preventief in toom te houden. Zei je dat die stout daar lekker was? Mooizo. 

5) The White Hag – White Sow Nitro Chocolate Milk Stout (milk stout, 5,2%)

Ondoorzichtig zwart en dan zo’n mooie dikke beige schuimlaag er op. Geuren van mout en chocolade komen je tegemoet en komen in de smaak nog meer tot hun recht. Gebrande mouttonen en in de afdronk nog een plakkerig zoetje. Het geheel blijft lekker lang hangen en het romige, zachte bier smeert de keel en spijsvertering. Ja, fijne stout dit.

 

6) Kompaan – Bloedbroeder 39 springbank barrel aged (imperial stout, 10%)

Had ik de Bloedbroeder van Kompaan al eens eerder op? Ik denk het wel, maar ik weet het niet meer. Maar op Springbankvaten moet het sowieso wel lekker zijn, toch? En inderdaad, dat was ie best. Een enorme whiskylucht in de neus: zoet, alcohol, jodium. In de smaak zoet, donkere mouttonen, warm alcoholisch. Frisse appeltjes door de whisky, dat vond ik dan wel weer lollig. Bitter en jodium in de lekker lange afdronk. Beetje plakkerig maar niet te veel. Prikkelend koolzuur.

 

Vanaf hier werden m’n notities korter en bondiger en reikt mn geheugen ook minder ver. Dit is onvermijdelijk naarmate de avond vordert, het hoort er bij. 

7) Nøgne Ø – Sunturnblend (barleywine, 11%)

Op eikenhouten vaten gelagerde dark strong ale. Supersmaakvol, goed spul. Chocoladetonen, karamellig wijnachtig zoetje, geroosterde mout en donker fruit. Zachte, volle body en lange nasmaak. Beetje tussen neus en lippen door gedronken, maar zeker nog eens over doen.

 

 

8) The White Hag – Barrel Aged Heather Sour (Sour ale, 7.5%)

Dit is mijn tweede absolute favoriet van de avond. Mooi om naar te kijken met z’n rode, bruisende gloed, en in smaak ook weer erg sterk in de koekjesdeegafdeling. Opvallende bloemigheid (dat zal de heide dan wel zijn), tikje hout en een heerlijk roodfruitige nasmaak. Romig en drinkbaar. Geef mij maar een hele fles en ik ben een avondje zeer tevreden.

Met dat in mijn gedachten heb ik dan ook twee flesjes White Hag Beann Gulban Irish Heather Sour mee naar huis genomen, in de veronderstelling dat het op dit fijne biertje lijkt. Online lijken de meningen enigzins verdeeld dus dat doet me twijfelen of dat het geval is, maar dat zien we tegen die tijd dan wel weer.

 

9) The Wild Beer Co – Summer Blend 2016 (sour ale, 4.7%)

Ha, dit keer wat meer klassieke geuzezuren in deze feestelijke blend. Funkzuur, citroenig, koolzuur, melkzuur, stro-achtige droogheid, grassige afdronk. Het was allemaal aanwezig, lekker. Ik was blij zodoende toch nog iets van The Wild Beer Co meegekregen te hebben.

 

 

10) Tommie Sjef Wild Ales – Cassis-Braam (fruit bier, %)

Als afsluiter van de avond ging ik toch nog stiekem even langs Tommie Sjef en z’n fruitige verrassingen. De cassis-braam was relatief prijzig, maar het is een tof toetjesbier. Inderdaad lekker bramig, fris en zuur. Drinkt in zekere zin weg als een Cantillon en dat is zeker een compliment.

 

 

Na een kort bezoek aan de bierwinkel van de Bierhoeder kon ik goed gemutst richting huis vertrekken. Het festival was immers bijna afgelopen en ik moest nog bier drinken. Maar dan weer gewoon op een terrasje buiten bij de kroeg. Dit festival is zeker voor herhaling vatbaar, wat mij betreft ben ik er volgend jaar weer bij! Onthoud de naam, onthoud de facebook pagina..