Het is lente. De bloesems bloeien, de bladeren komen aan de bomen, de vogeltjes zingen, de hommels en bijtjes zoemen. Terwijl in bierland menig Meibockfestival achter de rug is (ik was er niet bij, sorry) is mijn drinkstemming eigenlijk al naar de warmere zomerdagen aan het buigen. Dat brengt ons onder andere tot al die Gose bieren van afgelopen tijd. Gose is voor mij een nieuwe stijl om te verkennen, aansluitend op de categoriën sours en fruitbieren (hetgeen ik in combinatie groot fan van ben). Want van wat ik er van heb geproefd is dat het: Zuur, fruitig, wateriger dan wat ik gebruikelijk drink in die hoek en aangevuld met een snufje zout. Vaak zijn de bieren niet al te hoog in alcoholpercentage (rond de 4 a 5%) wat het uitstekend geschikt maakt voor in de tuin, terras of elders op een warme locatie waar ernstig behoefte is aan dorstlessende middelen. Eerder probeerde ik enkele Goses met kruisbes (Buxton Gooseberry Cove en de Magic Rock Salty Kiss), vandaag was een andere fruitsoort aan de beurt. Entree de Anderson Valley Highway 128 Blood Orange Gose
Naam: Anderson Valley Highway 128 Blood Orange Gose
Brouwer: Anderson Valley
Stijl: Gose
Alc.Vol.: 4,2%
Afkomst: Boonville, USA
Waar verkregen: Flink Gegist, Delft
Hoe geschonken: Uit blik, 34 cl
Waar gedronken: Thuis
Volgens de verkoper van Plan B waar ik m’n de vorige Goses kocht moet ik er maar aan wennen: steeds meer speciaalbier zal in blik worden verkocht. Vooralsnog vind ik het vooral geen stijl; alsof je een mooie sjieke biefstuk uit een vlekkige kartonnen doos eet. Maar toch, bij een luchtige, lichte stijl als die van de Goses kan het ook wel weer eigenlijk. Enfin, gauw openen dan maar.
Proefnotaties (eerste indruk):
Uiterlijk:
Mistig goudgeel met fijne, bruisende koolzuurbelletjes. Dunne, witte schuimkraag, zakt snel weg tot een dunne ring. In beide glazen waarin ik het heb uitgeprobeerd bleef er uiteindelijk geen schuimlaag over, volgens mij hoort het zo (en anders beter afwassen volgende keer).
Aroma:
Sinaasappel, onmiskenbaar. Citrus, melkzuur, grassig, koriander
Mondgevoel:
Waterige, prikkelende textuur met fijne belletjes. Licht samentrekkend.
Smaak:
Aanvankelijk komt het zoutige als eerste naar voren, gevolgd door het zuur en bij het slikken de zoetzure citrustonen. Bloedsinaasappel, het blikje liegt er niet om. Fris en fruitig balanceert mooi met droog zout en romige melkzuur. Het grassige van de koriander zweemt er ook nog ergens doorheen. In de nasmaak en naar gelang het glas leger wordt wordt het zout en zuur minder overheersend en blijft de ‘koekjesdeeg’smaak van de melkzuurgisting vrij lang nahangen. Het zout lijkt als een soort laagje achter te blijven op de tong en tanden, wat zeker niet zo onaangenaam is als dat het klinkt.
Conclusie:
Ideaal bier voor een warme zomernamidddag, of voor bij bijvoorbeeld een ijsdessert (sorbet misschien wel), of in mijn geval binnen in een kamer waar net de warme avondzon op heeft geschenen. Mooie laagjes van fruit, zuur, zout (en dat vind je niet zo vaak in bier) en melkzuur gaan mooi heen en weer zonder elkaar af te troeven. Met 4,2% ook geen bier wat al te snel naar je hoofd stijgt, dus je kan er uitgebreid mee in het zonnetje zitten als dat je ding is. Gose lijkt een stijl te zijn die wel goed in mijn straatje past, leuk om dat te ontdekken.